Sejneńszczyzna » Wielosił błękitny (Polemonium caeruleum) potocznie nazywany jest drabiną Jakuba lub też koziełkiem, ten relikt glacjalny objęty w Polsce ochroną ścisłą ze względu na swoje rzadkie występowanie.

Dawna ludowa nazwa tej rośliny to „koziełek”, natomiast obecna, to wielosił błękitny. Jego nazwa nawiązuje do wartości leczniczych i uzyskaniu wielu sił po kuracji. Natomiast nazwa rodzajowa rośliny „polemonium” wywodzi się z jednego ze starożytnych władców trackiego Pontu - Polemona, który miał jako pierwszy odkryć jej właściwości lecznicze. Wielosił błękitny to ładna duża roślina, która rozpoczyna swoją wegetację wczesną wiosną. Kwitnie dopiero teraz w lecie, w okresie od czerwca do sierpnia.

Na mierzących ok 60- 70 cm łodygach, rozwijają się zebrane w wiechy niebieskie pięciopłatkowe kwiaty. Błękitne kwiaty cieszą się zainteresowaniem pszczół dostarczając dla nich nektar oraz pyłek, bo wielosił jest rośliną miododajną. Wielosił naturalnie występuje na podmokłych łąkach, na brzegach wzdłuż potoków, na skraju lasów, lubi też miejsca słoneczne oraz toleruje też półcień. Dawno temu ta roślina zadomowiła się w medycynie ludowej i była zbierana przez wiejskie zielarki.

Obecnie jest niezwykle rzadka, w kraju objęta jest ścisłą ochroną gatunkową, gdzie jego liczba stanowisk zmniejsza się z powodu osuszania terenów. Została wzięta pod ochronę gatunkową od 1983 r., a według Polskiej Czerwonej Księgi Roślin jest gatunkiem narażonym na wymarcie (kategoria zagrożenia VU).

Wielosił błękitny to ciekawa, ładna, okazała, zasłużona dla ludzkości roślina , mająca swoje miejsce w tradycji ludowej i w medycynie, ale teraz potrzebująca naszego wsparcia i szczególnej ochrony. Warto więc chronić tereny podmokłe razem z występującymi na nich roślinami, mogą one nam jeszcze wiele zaoferować, choćby ze względów czysto przyrodniczych.