Uszak bzowy (Auricularia auricula - judae) to grzyb całoroczny, który rośnie także zimą, czasami swoim kształtem przypomina ucho i  teraz jest najlepiej widoczny, można go podziwiać w pełnej okazałości.

     Zimą na starych, spróchniałych gałęziach czarnego bzu pojawiły się dziwne galaretowate twory bardzo przypominające wyglądem ludzkie uszy. Właściwie to niektóre z nich rosły już od dawna, bo to jest całoroczny grzyb, ale dopiero teraz można je podziwiać w pełnej okazałości . Najczęstsze tereny występowania uszaka bzowego to lasy, zarośla, przydrożne tereny, parki. W czasie długotrwałej wilgotnej pogody często tworzy całe kępy owocników.

    Jego owocnik osiąga średnicę od 2 do 10 cm. Na początku ma kształt kielicha, miseczki lub muszelki, później staje się pofałdowany, nieregularnie wygięty i podzielony na płaty przypominające ucho. Z zewnątrz jest matowy, delikatnie omszony, barwy brązowej lub oliwkowo szarej. Daleko jemu do szlachetnego borowika czy aromatycznego podgrzybka, jednak uszak bzowy jest grzybem jadalnym. Nie posiada ani charakterystycznego smaku, ani zapachu. Jednak doceniany jest jednak ze względu na swoją konsystencję i nigdy nie jest robaczywy.

     Zatem świetnie sprawdza się jako dodatek do dań tzw. kuchni orientalnej. Uszak bzowy posiada również właściwości lecznicze, które przede wszystkim są doceniane w kulturze Dalekiego Wschodu. Posiada między innymi właściwości wzmacniające układ odpornościowy. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako: ucho bzowe, grzyb brzozowy, judaszowe uszy, uszak judaszowy, ucho judaszowe.

     Natomiast nazwa judaszowe ucho najpewniej odnosi się do legendy o tym, że Judasz Iskariota powiesił się właśnie na krzewie czarnego bzu. W zimie w lesie lub parku niektórym krzewom od wilgoci wyrosły uszy, a okolica wygląda jak obumarła, ale wytrawny obserwator wciąż może znaleźć wiele form życia i sprawdzić, co słychać wśród drzew.  A może to one już Nas podsłuchują? 

 Sejneńszczyzna 

poznaj malowniczą krainę