Sejneńszczyzna » Torfowiec czerwonawy (Sphagnum rubellum) tą prehistoryczną roślinę kojarzymy przede wszystkim z torfowiska wysokiego, na którym woda wchłaniana przez tego torfowca przekracza 20- krotny ciężar jego suchej masy.

Torfowce kojarzymy przede wszystkim z torfowiskami wysokimi i borami bagiennymi, ale można spotkać je również w innych, jednak zawsze bardzo mokrych naturalnych siedliskach. Torfowiec czerwonawy to delikatny mech o łodyżkach długości do 15 cm, tworzący zbite darnie koloru intensywnie czerwonego. Posiada główki niewielkie, spłaszczone. Gałązki torfowca czerwonawego w miarę wzrostu jaśnieją do barwy białej. Natomiast liście łodyżkowe języczkowate, są na szczycie zaokrąglone, ząbkowane lub delikatnie poszarpane. Ich długość 1–1,2 mm i szerokość 0,5–0,7 mm.

Torfowiec posiada również liście gałązkowe lancetowate, stępione na szczycie, w stanie suchym lekko zagięte o długości 1- 1,5 mm i szerokości ok. 0,5 mm. Występuje głównie na torfowiskach wysokich na szczytach kępek. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych jest to gatunek charakterystyczny dla kontynentalnych torfowisk wysokich. Jego zarodnikowanie w warunkach krajowych odbywa się w lipcu. Torfowiec czerwonawy w latach 2001–2004 objęty był w Polsce ochroną częściową, następnie w latach 2004–2014 ścisłą ochroną gatunkową.

Natomiast od roku 2014 ponownie wpisany na listę gatunków roślin objętych ochroną częściową. Nie byłoby torfowiska bez torfowców, a gdyby nie było torfowców nie można by było chodzić po torfowiskach w poszukiwaniu tych roślinnych rarytasów. Oczywiście przy zachowaniu ostrożności, żeby nie zadeptywać tych prehistorycznych interesujących roślin.