Szyszka sosny zwyczajnej jest drewniejącym kwiatostanem roślin nagozalążkowych. Zbudowana z osi i gęsto na niej rozmieszczonych zdrewniałych łusek nasiennych z nasionami. Dojrzale szyszki sosny zwyczajnej zwykle osiągają długość od 3 do 7 cm. Szyszki są osadzone na krótkich szypułkach, na początku są małe i wąskie, o zielonym zabarwieniu, później pod wpływem słońca szyszki brązowieją. Osadzone są pojedynczo lub w niewielkich grupach obok siebie. W czasie wzrostu są skierowane ku dołowi (zwisają), na gałęzi "siedzą" zaś bardzo rzadko.
Słowo "szyszka" najprawdopodobniej pochodzi od słowiańskiego słowa "szyja", które powstało od "chwiania się". Na każdej łusce nasiennej znajdują się dwa półksiężycowato oskrzydlone nasiona. Nasiona są roznoszone nie tylko przez wiatr, ale także przez ptaki (zoochoria) stanowiąc pożywienie. Nasiona, jak u większości gatunków dojrzewają jesienią następnego roku po wytworzeniu szyszki.
Szyszki przeważnie otwierają się na drzewie, a po uwolnieniu nasion opadają w całości, rzadziej opadają wraz z nasionami i rozsypują się na ziemi. Natomiast w lasach w okresie zimowym szyszki są zbierane przez leśników, czyli tradycyjne szyszko branie. Obrywa się z gałęzi drzew uprzednio ściętych, rzadziej rosnących. Szyszki wyłuszcza się w wyłuszczarniach, następnie odskrzydla i oczyszcza.
Masa 1000 nasion zebranych w drzewostanach sosnowych waha się od 4,0 do 8,5 g. Później nasiona z szyszek czekają już tylko na siew w szkółkach leśnych, aby później pięknie rosnąć w naszych lasach. Natomiast jednoroczne, zielone szyszki również nadają się do wykorzystania. Są miękkie, soczyste, kwaśne w smaku i bardzo intensywne w aromacie. Można je gotować, robić syrop, nalewkę nawet ocet. Jak widać szyszka z sosny zwyczajnej ma duże zastosowania, pomyślmy o tym spacerując po naszych lasach pośród drzew sosny zwyczajnej.
Sejneńszczyzna
poznaj malowniczą krainę