Sejneńszczyzna » Szadź (sadź - obie formy są poprawne) to osad atmosferyczny tworzący niezwykle ciekawe igiełkowate struktury, które są zlepione między sobą, w wyniku czego powstają charakterystyczne szczotki szadzi.

Szadź lub, jak kto woli, sadź jest niewątpliwie jednym z ciekawych zjawisk atmosferycznych zaliczanych do grupy osadów. Osad szadzi powstaje, gdy przechłodzone, wilgotne powietrze napływa na obszar o jeszcze niższej temperaturze. Takie drobne kropelki wody zawarte w takim powietrzu występują w postaci cieczy są przechłodzone. Gdy ich temperatura spada poniżej 0°C, wtedy jednak nie ulegają zestaleniu. Natomiast w momencie zetknięcia się z wyeksponowaną powierzchnią napotykanych obiektów stanowiących daną przeszkodę dochodzi do ich natychmiastowego zamarzania kropel.

Wtedy powstaje osad szadzi, który zaczyna narastać w kierunku, z którego napływa powietrze, po tzw. dowietrznej stronie obiektów, najczęściej na ich krawędziach i miejscach ostro zakończonych. Zebrana na przedmiotach szadź posiada najczęściej formę małych kryształków lodu, są one mniej lub bardziej rozdzielonych pęcherzykami powietrza. Wytworzone ziarna lodowe po scaleniu tworzą igiełkowate struktury, które z kolei są zlepiane między sobą, w wyniku czego powstają tak ciekawe i charakterystyczne szczotki szadzi. Szadź jest często mylona ze szronem. Różnica między szadzią a szronem wiąże się z tym, że szron składa się z igiełek lodu. Mogą być one rozgałęzione i nie tworzą zwartej bryły.

Szadź z kolei bazuje na pozlepianych kryształkach lodu. Różnica więc wcale nie jest olbrzymia i łatwo się pomylić, ale zawsze lepiej mieć świadomość, na czym polega dana pomyłka. Jednak trzeba przyznać, że osad atmosferyczny zwany szadzią wygląda niesamowicie i z powodzeniem późną jesienią zastępuje powoli nadchodzący zimowy krajobraz, który wcale nie musi oznaczać śnieżnych zasp.