Sejneńszczyzna » Piórosz pierzasty (Ptilium crista-castrensis) to charakterystyczny i łatwy do rozpoznania mech, jego delikatne listki mają sprawiać, że przypomina miniaturę strusiego pióra.

Piórosz pierzasty jest to bardzo charakterystyczny gatunek mchu, w gąszczu zielonych listków czasem trudno dostrzec jego kępki. W leśnej ostoi tworzy luźne darnie, które często porastają pniaki i części martwego drewna. Jego łodyżki proste o długości od 5 do 10 cm pierzasto rozgałęzione, gałązki ułożone w jednej płaszczyźnie, ok. 2 cm długie, przy szczycie łodyżek krótsze, na szczycie hakowato zgięte. Liście o średnicy 2-3 mm są sierpowato-drugorzędne (asymetryczne, z końcami skierowanymi w dół) lub niemal zagięte w okrąg.

Małe, jasnozielone listki są pofałdowane z podwójnym żebrem, który czasem trudno dostrzec ze względu na liczne fałdy liściowe. Wąskie wypustki biegną wzdłuż łodygi. Delikatne listki mają sprawiać, że przypomina miniaturę strusiego pióra. Całość w przybliżeniu tworzy efekt delikatnego, puszystego baranka. Piórosz występuje często w borach sosnowych i świerkowych oraz borach bagiennych.

Rośnie głównie na słabo kwaśnych mokrych glebach leśnych, gatunek jest łatwy do zapamiętania. Oczywiście należy go tylko podziwiać, ponieważ już w 2001 roku włączono go do ustawowej ochrony, a od 2014 roku podlega ochronie częściowej. Jest to gatunek rzadki, ale możliwy do znalezienia w całej Polsce. Wszak borów sosnowo - świerkowych ci u nas dostatek.