Sejneńszczyzna » Na jeziorze zimą można zaobserwować rzadkie zjawisko, jakimi są zamarznięte pęcherzyki powietrza, nazywane zamrożonymi bańkami lub pęcherzykami lodu, a zastygając tworzą cały lodowy mikrokosmos.

Zimowa aura sprzyja różnym interesującym i niecodziennym zjawiskom przyrodniczym. Taką ciekawą formą są zamarznięte powietrze bąble w jeziorze, gdzie lód potrafi przyjąć najbardziej fantastyczne formy. W zbliżeniu przypominają obrazy trójwymiarowych kosmicznych przestrzeni.

Nam zamrożone banieczki powietrza kojarzą się z nieznanymi planetami zawieszonymi w przestrzeni jeziornej. Możliwości skąd bierze się powietrze pod warstwą lodu jest kilka, ale kluczowa dla tego zjawiska wydaje się pewna cecha wody, która sprawia, że woda zamarza od powierzchni. To znaczy, że w jeziorze cieplejsza woda znajduje się przy powierzchni, natomiast chłodna i gęstsza woda będzie znajdować się przy dnie.

W wyniku tego anomalnego zachowania wody, woda zamarza najpierw przy powierzchni, a dopiero później lód rozchodzi się w głąb, ku dnie. Woda znajdująca się pod taflą lodu może zwyczajnie wsiąknąć w podłoże. W zamian z podłoża (baza wyrównania ciśnień) wydostaje się powietrze, które akumuluje się przy powierzchni tafli lodu tworząc widoczne tak ciekawe bąbelki.

Spoglądając na te zamrożone scenki wydaje się, że lód jest pierwszym naturalnym utrwalaczem czasu, natomiast słabą ich stroną jest to, że to tylko efemeryczne obrazy natury.