Leniec bezpodkwiatkowy to półpasożytnicza bylina o wysokości do 10 -30 cm, jest rośliną niepozorną, o delikatnej budowie. Ten półpasożyt, wczepia się w kłącza i korzenie innych roślin pobierając z nich składniki odżywcze. Ma bardzo wiotką i gładką konstrukcję o jasnozielonej barwie, w gęstej trawie niezwykle trudno go znaleźć, chyba, że pojawia się łanami w miejscach jeszcze niezarośniętych. Możemy go spotkać na łąkach i w zaroślach, gdyż lubi odsłonięte fragmenty, pozbawione roślinności krzewiastej i drzewiastej lub znacznie prześwietlone fragmenty drzewostanów liściastych i mieszanych.
Wiosną z płożących się kłączy wyrastają pędy płonne, pokryte jedynie równowąskimi liśćmi, na których pojawiają się drobne, dzwonkowate kwiaty o barwie zielonej, wewnątrz białawej wyrastające na długich szypułkach. Charakterystyczne ustawienie sprawia, że całość wygląda niczym zielony kandelabr. Kwitnienie trwa od kwietnia aż do czerwca. Roślina po przekwitnięciu i wydaniu nasion dość szybko ginie, pozostawiając po sobie jedynie fragmenty suchych łodyg.
Leniec bezpodkwiatkowy jest dość rzadki, w Unii Europejskiej uznany za gatunek priorytetowy, chroniony w ramach obszarów Natura 2000, a w Polsce objęty dodatkowo ścisłą ochroną gatunkową. Jest gatunkiem wymagającym ochrony czynnej, jego egzemplarze nie kwitną i nie owocują, jeśli są ocienione przez inne rośliny. Powstrzymanie sukcesji ekologicznej, odsłanianie roślin i tworzenie jak najdogodniejszych miejsc do kiełkowania polegającej na utrzymaniu widnych skrajów lasów i szerokich poboczy dróg leśnych, wtedy będzie można podziwiać bardzo wiotką i gładką konstrukcję o jasnozielonej barwie zwaną leńcem bezpodkwiatkowym.
Sejneńszczyzna
poznaj malowniczą krainę