Sejneńszczyzna » Kukułka Fuchsa (Dactylorhiza fuchsii) nazywana też stoplamkiem, ten storczyk odznacza się niezwykłą zmiennością nie ma dwóch identycznych kwiatostanów, ich bladoróżowe kwiaty naznaczone są niepowtarzalną mozaiką cętek, plamek lub kresek.

Kukułka Fuchsa została nazwana na cześć profesora Leonarda Fuchsa, wybitnego szesnastowiecznego niemieckiego botanika. Ten urokliwy storczyk jest rośliną wieloletnią posiadającą wysoką, mocną łodygę o wysokości od 15 do 80cm. Rośnie na wilgotnych polanach leśnych, łąkach, torfowiskach niskich, w łęgach, olsach, w wilgotnych grądach, na bagnach. Dobrze znosi zacienienie. Lubi gleby wapienne. Posiada liście ciemnozielone, przeważnie z brązowymi, najczęściej z fioletowymi plamami, choć zdarzają się wyjątki przedstawicieli tego gatunku, pozbawione plamek. Kwitnie od czerwca do lipca.

Kwiaty kukułki fuchsa zebrane w kłos, posiadają warżkę głęboko podzieloną na 3 części. Środkowa łatka zwykle ostro zakończona i nieco dłuższa od bocznych lub taka sama. Rysunek na powierzchni , utworzony jest z plam i kresek. Kwiat produkuje nektar wabiący pszczoły , inne kukułki tego nie robią i są zapylane przez niedoświadczone, dopiero co wybudzane po zimie pszczoły i trzmiele, które i tak poszukują pożytku w ich pustych kwiatach. Kwiaty mają delikatny zapach przypominający wanilię.

Ten storczyk posiada kwiaty od jasno do ciemnoróżowych, jego ostroga jest krótsza niż zalążnia. Owocem storczyka Fuchsa jest torebka z licznymi nasionami. Owocuje w lipcu i sierpniu. Zwykle już w sierpniu, a czasem dopiero aż w październiku kończy sezon wegetacyjny. Roślina objęta jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski w grupie gatunków narażonych na wyginięcie (kategoria zagrożenia V). Największym zagrożeniem są skutki działalności człowieka: osuszanie i melioracja terenów, regulacja rzek oraz niszczenie lasów łęgowych.