Sejneńszczyzna » Goździk polny (Dianthus campestris) ten rzadki gatunek rośliny pochodzenia antropogenicznego, to kenofit (obce pochodzenie) nienależący do flory rodzimej, który trwale zadomowił się już w zamierzchłych czasach.

Goździk polny jest migrantem roślinnym stymulowanym przez człowieka, któremu udało się trwale zadomowić już w zamierzchłych czasach. Nazwa dianthus powstała z greckich słów "dios" - bóg i "anthos" - kwiat, to w nawiązaniu do pięknego wyglądu i zapachu tych roślin. W kraju odnotowano dotąd jedynie tylko trzy stanowiska jego występowania. Jednym z takich miejsc jest lokalne stanowisko słonecznej napiaskowej murawy obok szlaku komunikacyjnego malowniczego terenu Sejneńszczyzny, na którym gatunek utrzymuje się w dłuższym okresie i zamyka pełny cykl życiowy.

Natomiast naturalny zasięg tego gatunku obejmuje zachodnią i południową Ukrainę, północno-wschodnią Rumunię, terytorium Mołdawii, południową Rosję (po południowy Ural i zachodnią Syberię) oraz centralny Kazachstan. Goździk polny występuje głównie na glebach piaszczystych i wapiennych, częściej na skraju lasu oraz w lasach sosnowych. Jest on zielną byliną o wysokości od 10 do 40 cm z węzłowymi prostymi łodygami. Natomiast w niesprzyjających warunkach jego łodyga może mieć od 10 do 15 cm. Jego liście znajdują się na łodydze naprzeciw siebie i są wąsko - lancetowate, długie, ze spiczastym wierzchołkiem.

Okres kwitnienia goździka polnego trwa od czerwca do sierpnia. Kwiat ma pięciopłatkową aureolę w delikatnym różowym kolorze z ciemnymi plamkami, a jego zewnętrzna strona jest w zielonkawym odcieniu. Toleruje temperatury do -40°C. Goździk polny również nazywany jest goździkiem łąkowym wielobarwnym ze względu na jego różne odcienie różowo - fioletowego koloru. Podobnie jak inne rośliny lecznicze, ma właściwości przeciwzapalne i przeciwbólowe, przeciwskurczowe i moczopędne, antytoksyczne, hemostatyczne, ściągające i kojące.

Na obecny stan siedliska rośliny istotny wpływ miała zmiana związana z wielowiekową działalnością człowieka. Dawno powstałe siedlisko zostało zasiedlone przez goździka polnego przybyłego często z odległych regionów Europy Wschodniej i Azji. Objęcie omawianego obszaru monitoringiem roślin, pozwoliłoby w umiejętny sposób zachować walory przyrodnicze omawianego gatunku goździka polnego zadomowionego lokalnie od zamierzchłych czasów.