Chrobotek reniferowy (Cladonia rangiferina) to bardzo czuły bio wskaźnik czystości atmosfery i naturalny higrometr, taki miernik wilgotności powietrza, a rośnie tam, gdzie nic nie chce rosnąć.

      Chrobotek reniferowy to jeden z wielu porostów należącym do bogatej rodziny chrobotkowatych, bardzo do niego podobne są chrobotki: leśny, łagodny i najeżony. Nazywany potocznie mchem islandzkim lub mchem reniferowym, nie jest mchem, ale... porostem. Ten porost jest bardzo czułym bio wskaźnikiem czystości atmosfery i naturalnym higrometrem takim miernikiem wilgotności powietrza. Jego nazwa sugeruje, że chrobotek reniferowy stanowi przysmak reniferów. Jednak w rzeczywistości renifery zjadają ten gatunek chrobotka bardzo niechętnie z powodu jego gorzkiego smaku.

     Chrobotki reniferowe kojarzymy z daleką tundrą. Rosną na ziemi, na ubogich i kwaśnych glebach w borach sosnowych, jest charakterystyczny dla boru suchego i zbiorowisk nieleśnych takich jak: murawy, wrzosowiska. Ten chrobotek to wzniesiony i rozgałęziony porost, który dorasta do 8 cm wysokości. Jego plecha rosnąca ku górze (tzw. podecja) rozgałęzia się widełkowato. Jest koloru od jasnozielonego po różne odcienie brązowoszarego lub białawego. Okres najszybszego wzrostu chrobotka przypada na wiosnę i jesień, kiedy panuje wysoka wilgotność i umiarkowane temperatury.

       Porost ten przyrasta powoli (3-5 mm rocznie). Do przetrwania nie potrzebuje deszczu, bo jest w stanie pobierać wilgoć z powietrza. Potrafi jednak dożyć nawet do 100 lat. Jest schronieniem dla bezkręgowców, a przez ptaki wykorzystywany jest do budowy gniazd. Za granicą bywało, że w okresach głodu, chrobotek był mielony i dodawany do chleba i zup. Porost ten jest jadalny dopiero po poddaniu obróbce termicznej.

      Mieszkańcy Laponii i Syberii znaleźli sposób na jego spożycie bez konieczności gotowania. Polega on na jedzeniu chrobotków wyjętych z żołądków upolowanych reniferów, po ich wstępnym przetrawieniu przez te zwierzęta. W Polsce chrobotek reniferowy jest pospolity na obszarze całego kraju, a od 2004 roku objęty jest ochroną częściową. Jako pionier życia, rozpoczyna naturalną sukcesję i tym samym umożliwia poprzez użyźnianie podłoża osiedlanie się innych organizmów roślinnych stanowiąc ważne ogniwo obiegu materii.

 Sejneńszczyzna 

poznaj malowniczą krainę