Na pierwszy rzut oka bujanka większa, ten wiosenny koliber i bombowiec wśród owadów, za sprawą dość gęstego, brązowego owłosienia, którym pokryte jest ciało bujanki, owad ten wyglądem przypomina trochę trzmiela. Jej brązowe są nie tylko gęste włoski, lecz także przednia część skrzydeł. To doskonali lotnicy, gdzie swoją nazwę zawdzięczają sposobami lotu, który przypomina bujanie się w powietrzu. Ich skrzydła wydają wysoki, brzęczący dźwięk. Wielkość tej " puchatej" muchówki waha się od 1,2 cm do 1,4 cm.
Dodatkowo z przodu wystaje jej długa prosta pokaźna ssawka, rozmiarami osiągająca niemal pół długości ciała. Za sprawą właśnie tej imponującej ssawki, bujanka pobiera nektar z kwiatów, bez konieczności siadania na roślinie. Zawisa wtedy w powietrzu zupełnie jak koliber, dzięki czemu może uniknąć zagrożeń, które mogą się skrywać wśród kwiatów. Wyjątkowa umiejętność zawisania w locie przydaje się również nie tylko w trakcie spożywania pokarmu. Samice bujanki posiadają ciekawy sposób, w czasie lotu zrzucają także jaja. Malutkie larwy bujanki żerują bowiem na larwach pszczolinek.
Zadaniem owadziej mamy, jest więc odnalezienie gniazda pszczolinki i odpowiednio celny zrzut jaj. Gdy to się już uda, ruchliwe potomstwo bujanek same dojdzie do pokarmu. Spotkamy ją w kwietniu i maju na skrajach lasów, polanach, leśnych drogach i dobrze nasłonecznionych kwiecistych łąkach. Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem, posiada status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Wiosenna przyroda zachwyca nie tylko kwiatami ale i pojawiającymi się owadami. Na te ostatnie nie zwracamy zbytnio uwagi, warto nad nimi się pochylić i to dosłownie i w przenośni.
Sejneńszczyzna
poznaj malowniczą krainę